Geen enkel verlies brengt zoveel tegenstellingen met zich mee als het verlies van een prille zwangerschap. Jij en je partner worden overspoeld door verdriet en je ziet je hele toekomstdroom aan diggelen vallen. Je was amper enkele weken zwanger, mogelijk wist je het nog maar net. Misschien was je zelfs nog niet bij de gynaecoloog langs geweest en had je het vruchtje nog niet op de echo gezien. En toch, toch fantaseerden jullie al volop over hoe het leven zou zijn met jullie kindje erbij en droomden jullie al over jullie nieuwe gezinnetje.
“De liefde voor dit kindje ontstond al op het moment dat jullie je klaar voelden om aan kindjes te beginnen.”
Expert Sigrid
Troostende clichés
Dit kan in schril contrast staan met hoe jouw omgeving de miskraam bekijkt. Misschien waren ze nog helemaal niet op de hoogte van je zwangerschap, omdat je liever de ‘veilige’ mijlpaal van 12 weken wou afwachten alvorens iedereen in te lichten. Als ze het wel wisten, is de kans groot dat je nu allerlei troostende clichés te horen krijgt zoals: “beter nu dan later in de zwangerschap”, “beter een miskraam dat een gehandicapt kindje op de wereld te zetten” of “er was vast wel iets mis, de natuur heeft zijn werk gedaan”. Mensen willen je troosten en weten echt niet dat deze goedbedoelde uitspraken allerminst helpend zijn.
De reactie van je partner
Hoe rouwen papa’s om een miskraam? Partners gaan elk door hun eigen storm van verdriet, en kunnen daar ook allebei heel anders op reageren. Jullie voelen allebei verdriet, maar jullie gaan er anders mee om. Het is dan heel waardevol om erop toe te zien dat het verdriet jullie niet uit elkaar drijft.
Soms vertellen vrouwen mij tijdens hun intakegesprek dat ze er goed met hun partner over kunnen praten. Anderen geven dan weer aan dat dat toch wat moeilijk is. Wat bijna altijd zo is, is dat als we er nadien dieper op ingaan, dat veel vrouwen dan toch aangeven dat de gesprekken na verloop van tijd moeilijker worden, dat het lijkt alsof hun partner minder verdriet heeft. Of dat hij sneller door gegaan is met zijn leven.
Van nature rouwen mannen en vrouwen heel anders. Er zijn uiteraard uitzonderingen, maar ik hoor continu van mijn cliënten dat dit in veel relaties het geval is. Vrouwen beginnen hun rouwproces doorgaans eerder in het verdriet, terwijl mannen net veel troost vinden in een stukje afleiding. Misschien doet het jou wel vooral deugd om over je zwangerschap te kunnen praten, terwijl je partner niet zoveel behoefte heeft aan een gesprek, maar juist afleiding zoekt in werken of sporten. Jou helpt het dan misschien weer net niet om naar kantoor te gaan of rondjes te lopen in het park.
Jij voelde je al ‘mama’
Wat bij een zwangerschapsverlies ook een grote rol speelt, en zeker bij een vroeg zwangerschapsverlies zoals een miskraam, is dat jij als vrouw het kindje in jouw buik droeg. Ook al had je nog geen dikke buik, ook al voelde je je kindje nog niet bewegen, het groeide wel in jouw buik. En misschien zorgden jouw hormonen ervoor dat jij je ook al echt zwanger voelde. Voor je partner is dit heel anders. Voor mannen wordt de zwangerschap, het kindje dat op komst is, vaak pas echt tastbaar als ze jouw buik zien groeien, als ze de baby voelen bewegen of soms pas als het kindje geboren wordt. Het feit dat jullie de (prille) zwangerschap anders beleefden, kan er ook voor zorgen dat jullie het rouwproces anders beleven.
Mogelijke triggers
Belangrijk is dat je elkaars proces probeert te begrijpen en dat je blijft praten met elkaar. Elkaar vrijlaten en respect hebben voor elkaars proces is dan ook cruciaal. Blijf luisteren naar elkaar en respecteer elkaars verdriet. Aanvaard ook dat jullie verdriet op andere momenten naar boven kan komen en dat jullie misschien wel rouwen om andere dingen. Je partner kan het bijvoorbeeld heel moeilijk krijgen op een zonnige zomerdag omdat hij plots beseft dat hij bij mooi weer zo graag met zijn zoontje had gevoetbald in de tuin, terwijl jij misschien overmand wordt door verdriet bij het zien van een mama met een baby bij de bakker. Deze triggers zijn normaal.
Blijf verbinding zoeken
“Hoe verschillend jullie rouwproces ook verloopt, weet dat jullie ouders geworden zijn van een kindje waar jullie ontzettend van houden en trots op zijn. Dat is iets wat jullie voor altijd aan elkaar zal binden.”
Expert Sigrid
Wat ik heel vaak hoor van vrouwen die een begeleidingstraject bij mij gevolgd hebben, is dat het nadien veel beter lukt om er als koppel mee om te gaan, en dat vind ik heel mooi. Mama’s geven aan dat ze het er veel beter met hun partner over kunnen hebben. Net omdat ze tijdens het traject zo’n grote stappen gezet hebben in hun eigen proces, lukt het hen ook veel beter om uit het verdriet te blijven. Een gesprek dat start vanuit dankbaarheid en verbinding met je kindje is heel anders dan een gesprek dat start vanuit verlies en gemis. En heel vaak kunnen mannen met dat eerste ook beter omgaan. Als jij het gesprek steeds aangaat vanuit verdriet, dan voelt je partner zich vaak wat hulpeloos omdat hij jouw verdriet niet kan oplossen. Vanuit verbinding starten de mooiste en waardevolste gesprekken, en dat gun ik jou ook.
Meer informatie via Verlies & Veerkracht
Geschreven door Sigrid Christiaens, experte begeleiding na vroeg zwangerschapsverlies
Sinds 2019 specialiseert Sigrid zich als rouw- en verliesbegeleider in het begeleiden van moeders na een pril verlies in de zwangerschap. In haar praktijk Verlies & Veerkracht kun je terecht voor de emotionele verwerking na een miskraam, een afgebroken zwangerschap om medische redenen of een abortus. In een kortdurend traject helpt ze je om met dit verlies om te gaan zodat je verder kunt met je leven. Je verdriet er mag zijn, maar overheerst niet langer je leven.
