Mijn naam is Daphne, ik ben 28 jaar oud. Getrouwd met Jeroen en (pleeg)mama van twee fantastische kindjes: S. die bijna 2,5 is, en Fenton, die bijna 3 maanden oud is. Voor mij voelt het alsof we gewoon een doorsnee gezin zijn, maar ik besef dat de buitenwereld het waarschijnlijk heel anders ziet.
Het taboe doorbreken
Pleegzorg is nog vaak een taboe. Als we mensen vertellen dat we een pleeggezin zijn, horen we vaak een goedbedoeld “Wat mooi dat jullie dat doen,” gevolgd door een ongemakkelijke stilte. Mensen lijken het lastig te vinden om over onbekende onderwerpen te praten, uit angst om iets verkeerds te zeggen. Daarom wil ik juist graag het gesprek over pleegzorg aangaan. Ik wil dat mijn kinderen, vooral S., opgroeien in een wereld waarin pleegzorg gewoon wordt gezien als een andere manier van gezinsleven.
Pleegzorg is een enorm breed begrip met talloze vormen, en elke situatie is uniek. Er zijn verschillende perspectieven, van de pleegouder tot de biologische ouder en het pleegkind zelf. Dat vind ik heel belangrijk om te benadrukken: wat ik vertel over pleegzorg, is niet wat pleegzorg is. Het is hoe ik pleegzorg ervaar.
Liefde boven vooroordelen
Pleegzorg betekent voor mij dat ik de eer heb om voor een prachtig meisje te zorgen. Het meisje waar ik meteen een connectie mee voelde, de eerste keer dat haar nieuwsgierige oogjes in de mijne keken. Negen maanden oud was ze toen. Een prachtige baby die, door omstandigheden, niet bij haar biologische ouders kon blijven.
En die omstandigheden, daar zijn mensen altijd heel nieuwsgierig naar. Ze hebben er vaak de wildste ideeën over. Begrijpelijk, want als pleegzorg in beeld wordt gebracht in series of films, is dat vaak op een vrij dramatische manier (al zijn er zeker uitzonderingen). Biologische ouders worden soms als “de slechteriken” afgeschilderd, maar in werkelijkheid is het veel complexer.
Mama Daphne
Elke ouder houdt onvoorwaardelijk van zijn kinderen, met heel zijn hart. Dit geldt ook voor ouders die niet in staat zijn om voor hun kinderen te zorgen. Helaas hebben niet alle mensen gelijke kansen in het leven. Er zijn talloze redenen waarom iemand tijdelijk of langdurig niet in staat is om de rol van ouder op zich te nemen, en dit gebeurt zelden uit onwil. Het is als pleegouder van groot belang om dit te onthouden.
Samenwerken is key
Toen ons pleegdochtertje op 10 maanden oud bij ons introk, werd ze niet plotseling “van ons”. Mijn man en ik, samen met haar biologische ouders, delen de zorg voor haar. We vormen nu allemaal samen de familie van S. en dat betekent dat we de handen in elkaar moeten slaan. Dit pad is niet altijd eenvoudig, maar gelukkig worden we begeleid door professionele hulpverleners. Want het is een proces vol ups en downs, met af en toe frustraties vanuit alle kanten. Maar uiteindelijk hebben we hetzelfde doel: een gelukkige jeugd en een goede start in het leven voor S.
Onze kern van pleegzorg
Pleegzorg betekent dus voor mij vooral veel samenwerken, voor het kind waarvoor je samen zorgt, of dat nu voor een kortere of langere tijd is. Hoe lang dat precies is, weten we niet. Dat is ook iets waar mensen vaak over struikelen, of als reden noemen waarom ze nooit aan pleegzorg zouden beginnen: de onzekerheid. Maar net als elke ouder willen ook wij wat het beste is voor het kind. Op dit moment is het voor S. het beste dat ze bij ons blijft. Mocht dat in de toekomst veranderen, dan zullen wij haar ook weer laten gaan, met veel gemis, dat is zeker, maar ook met veel liefde.
En dat lijkt me een mooie afsluiter. Pleegzorg is vooral heel veel liefde. Ik kan niet onder woorden brengen hoe graag ik dit meisje zie. Ik heb haar eerste stapjes meegemaakt, haar eerste woordjes en ik zal nooit het moment vergeten waarop ze voor het eerst “love you” tegen me zei. Ik smelt als ik haar met haar broertje zie spelen of haar zie rondrennen met Jeroen.
Mama Daphne
Dit is ons gezin. Een thuis vol liefde. Even gewoon als elk gezin. En even speciaal. Want hoe bijzonder is dat niet: die mini’s mogen zien groeien. Wakker worden met die lachjes en kleine armpjes rond je nek. Die twee kleintjes: ze zijn alles waar ik ooit heb van gedroomd.
Hartelijk dank aan mama Daphne voor het delen van haar verhaal. Ook jouw verhaal delen op onze mamablog? Dat kan. Stuur een mailtje naar info@ondermamas.be en wie weet featuren we jouw ervaring op onze website.
