Je hoort vaak: “It takes a village to raise a child”, maar waar niemand je echt voor waarschuwt is dat er vooraf, tijdens de zwangerschap, ook al veel bij komt kijken. Er zijn zoveel zaken te regelen, zoveel voorbereidingen te treffen en zoveel dingen om bij stil te staan nog voor de geboorte van jouw kindje. Ik als georganiseerd en gestructureerd persoon downloadde daarom alle checklists die er online maar te vinden waren. Dit waren checklists per trimester zodat ik zeker niets over het hoofd zou zien. Zo moet je vanaf de start al op zoek gaan naar een geschikte kinderopvang/onthaalouder, het startgeld aanvragen, je registreren voor kraamzorg, de doopsuikers regelen, enz…
Borst- of flesvoeding?
In aanloop naar de geboorte van ons zoontje waren er ook al enkele prenatale gesprekken met onze vroedvrouw om veel van die puntjes te bespreken. Tijdens één van die gesprekken ging het onder andere over borst- of flesvoeding, want ook dat is een keuze die je op voorhand moet maken. Voor sommige mensen een evidente keuze, voor mij minder. Tot dan toe had ik namelijk enkel negatievere ervaringen gehoord over borstvoeding en kreeg ik ook al een kleine paniek als ik nog maar dacht aan voeden in het openbaar.
De weken erna nam ik de tijd om wat opzoekingswerk te doen en er goed over na te denken. Aan het geven van borstvoeding waren toch heel wat voordelen verbonden, zowel voor moeder als kind. Hierdoor besloot ik de knop om te draaien en het te proberen eens hij geboren was!
Welkom lief ventje
Een klein weekje vroeger dan uitgerekend is ons ventje geboren. Na een korte maar uitputtende bevalling (zonder epidurale) werd hij op mij gelegd.
“Ik trilde nog na en voelde me slap toen hij voor het eerst aan mijn borst werd gelegd, maar wat een speciaal en gelukzalig gevoel ervaarde ik toen. Niets kon dit evenaren. Het was voor mij ‘us against the world’. Ik verwijs ook nog steeds naar dit moment als het hoogtepunt van mijn borstvoedingsperiode, die allereerste keer.”
Mama Lynn
De dagen in het ziekenhuis zinderde de adrenaline van de bevalling nog na. Ik had geen probleem met het opstaan voor de voedingen, want ik sprong bij ieder klein geluidje recht. Toch nam de zenuwachtigheid rond het voeden al toe… Ik, als enige voedingsbron, moest continu paraat staan om eten te kunnen geven. Bovendien verliep het aanhappen moeilijk en had ik veel pijn in het begin. Ik weet nog dat ik dacht dat het me nooit alleen zou lukken, 2 en een halve dag in het ziekenhuis is toch verdomd kort.
Gelukkig hapte hij steeds beter aan en vond ik hierin mijn draai net voor we naar huis mochten. Met behulp van tepelzalf ging de pijn na een weekje ook liggen. Ook al verliep het voeden verder pijnloos, het vraagt veel van jouw lichaam. Ik had een te snelle toeschietreflex waardoor ons zoontje zich veel verslikte tijdens het voeden. Hij vroeg vaak ook om het anderhalf uur of om de twee uur naar eten en ik voelde me week na week meer een melkfabriek.
“Borstvoeding geven is echt keihard werken en niet te onderschatten.”
Mama Lynn
Emotioneel zwaar
Naast de fysieke moeilijkheden viel het me mentaal vooral zeer zwaar. Ook al waren die momentjes samen zeer mooi, ik kon er als echte planner niet altijd volledig van genieten. Ik bereid me graag voor en hou van structuur, het geven van ‘borstvoeding op vraag’ bezorgde me dus vaak meer stress dan ik wou. En ook het voeden op verplaatsing bleef volledig buiten mijn comfortzone. Het gelukzalige gevoel ebde weg.
Toen reflux werd vastgesteld bij onze kleine man, heb ik dus niet lang getwijfeld en zijn we overgeschakeld naar flesvoeding met aangepaste (AR) melk. Niet afkolven en indikken, niet blijven borst-voeden met medicatie. Eerst voelde ik teleurstelling omdat het mij niet lukte, dat mijn lichaam op was en dat ik niet kon doorzetten. Ik voelde me egoïstisch omdat ik zo voor mezelf koos (maar achteraf gezien was het ook veel beter voor onze jongen).
Taboe
In mijn ogen rust er ook echt nog een taboe op het niet geven van borstvoeding, want hoe je het ook draait of keert één van de allereerste vragen die je krijgt van mensen is “Geef je borstvoeding?”.
“Eerlijk gezegd, de overschakeling was voor mij echt een verademing. Mijn partner kon meer helpen, ons zoontje had een meer verzadigd gevoel en dronk rustiger, alle stress rond het kolven en (openbaar) voeden viel weg en ik kreeg terug meer controle over mijn lichaam en gedachtes.”
Mama Lynn
Je mag nog zo goed geïnformeerd zijn als je wil, geen enkele checklist bereid je hierop voor. Zoiets moet je zelf, gaandeweg ondervinden. Het belangrijkste dat ik leerde is dat je soms echt eens aan jezelf moet denken. Happy mommy = happy kid, en dat is waar het om draait. Volg je (moeder)gevoel!
Hartelijk dank aan mama Lynn voor het delen van haar verhaal. Ook jouw verhaal delen op onze mamablog? Dat kan. Stuur een mailtje naar info@ondermamas.be en wie weet featuren we jouw ervaring op onze website.
