Home » Mamablog » Mamablog: mijn zwangerschappen met extreme zwangerschapsmisselijkheid

Mamablog: mijn zwangerschappen met extreme zwangerschapsmisselijkheid

Het begon allemaal heel spannend, de weg naar onze grote droom, een kindje. Ik werd vrij snel zwanger en ons geluk kon niet op. Alles verliep prima tot ik op vijf weken hevige misselijkheid begon te ervaren. In het begin dacht ik dat ik dit wel aankon want ik was tenslotte enkel in de ochtend misselijk. Al snel bleek ik niet enkel ziek te zijn in de ochtend maar de hele dag door. Ik gaf over en kon tot op een zekere moment zelfs geen glas water meer binnen houden.

Toen dit een paar dagen bleef aanhouden besloten mijn man en ik dat ik me moest laten opnemen in het ziekenhuis door extreme zwangerschapsmisselijkheid (Hyperemesis Gravidarum). Ik was ondertussen al een paar kilo’s kwijt en ik was helemaal verzwakt. In het ziekenhuis besloten ze me daar te houden en te kijken naar hoe ze me het beste konden aansterken. Dit ging dag per dag. Het was fysiek en ook mentaal erg zwaar maar ook deze periode kwamen we met goede moed door. Zes maanden lang heb ik op karakter overleeft, ben ik blijven werken en heb ik gewoon keihard doorgezet. Daarna kon ik eindelijk genieten van mijn zwangerschap en de geboorte van mijn oudste zoontje.

Voor de tweede keer prijs

1.5 jaar later was ik weer zwanger en ik vroeg me af hoe dat deze zwangerschap ging verlopen. Mijn dokter had me op voorhand al wat gerust gesteld dat Hyperemesis Gravidarum mij niet nog eens zou overkomen. Het leek deze keer inderdaad alsof ik niet ziek zou worden. Die acht eerste weken vlogen voorbij en ik begon mezelf gerust te stellen.

“Maar, je kan het al raden, niet veel later sloeg alles om. Ik werd terug heel ziek. Deze keer dubbel zo erg als tijdens de eerste zwangerschap. Waarom? En waarom nog erger dan de vorige keer? Ik weet het niet maar deze zwangerschap werd in ieder geval een ware beproeving.”

Mama Joni

Na tien weken werd ik opnieuw opgenomen in het ziekenhuis. In één week tijd verloor ik zes kilo! Zelfs de dokters stonden met hun mond vol tanden over mijn situatie. Ik had al 4 dagen niet gegeten nog gedronken. Zelfs de baxters hielpen niet en ik zag het echt niet meer zitten. Een depressie leek niet ver af. Ik was een mama van een kindje van 1 jaar waar ik niet voor kon zorgen. Ik moest elke dag in het ziekenhuis vechten, zowel fysiek als mentaal. Ik was zo verzwakt dat ik hulp nodig had om naar het toilet te gaan.

Doorzetten

Na twee weken bleek er niks te verbeteren. De baby deed het echter heel goed omwille van het vocht en de sondes. De dokters bespraken stiekem met mijn man dat ze niet zeker wisten of het een goed idee was om deze zwangerschap uit te zitten omdat ik op was. Uiteraard kon ik alles van op de gang mee horen. Even wou ik mij erbij neerleggen maar op zo’n momenten komt je moederinstinct naar boven. Vanaf dat moment had ik opnieuw mijn kracht gevonden.

Ik heb mijn man gezegd dat ik het ziekenhuis wou verlaten. Terug thuis ben in heel moeizaam beginnen eten waar ikzelf zin in had, al was dit een hele dag chips, ik at het. Het bleef er niet altijd in maar het ging stap voor stap een beetje beter. Ook probeerde ik de zorg voor mijn oudste zoontje weer op te nemen. Na zeven maanden was ik erdoor en kon ik de laatste twee maanden nog genieten van dat kleine baby’tje in mijn buik. 

Mijn bevindingen

“Heb ik van mijn zwangerschappen genoten? Nee, ik zou het niet graag opnieuw beleven. Ik kan me echter enkel nog de positieve momenten in detail herinneren en ik heb alsnog het gevoel dat ik dat buikje soms mis. Ik ben vooral zeer dankbaar voor mijn prachtige zonen en de onvoorwaardelijke steun van vrienden en familie gedurende dit zware traject.  “

Mama Joni

Hypermesis gradivarium roept tot op vandaag nog steeds nog heel veel vragen op en het is moeilijk om informatie rond te vinden. Daarom is het belangrijk om erover te praten. Spreek daarom mama’s aan, spreek met mensen, je hoeft dit niet alleen te doen. En vergeet nooit dat een hels traject uitdraait op het grootste wonder, je kindje ❤️

Hartelijk dank aan mama Joni voor het delen van haar verhaal. Ook jouw verhaal delen op onze mamablog? Dat kan. Stuur een mailtje naar info@ondermamas.be en wie weet featuren we jouw ervaring op onze website.



Deel deze post