Geschreven door mama Lieselot
Ons zwangerschapsverhaal begint zo’n 5 jaar geleden ongeveer, toen we trouwden. We waren toen 8 jaar samen en hadden altijd al een grote kinderwens.
Zoals vele koppels was ik al een tijdje gestopt met de pil en gaf ik mijn hormonen en lichaam de tijd. Maar al snel werden de vele weken, maanden en de maanden, 2 jaar. Na 2 jaar hebben we allebei de nodige onderzoeken gedaan maar er was geen verklaring waarom een positieve zwangerschapstest uitbleef.
Zo een 3 jaar geleden zijn we uiteindelijk met heel veel hoop met kunstmatige inseminatie begonnen. Al snel werd duidelijk dat mijn eisprong niet na de ‘klassieke’ 14 dagen gebeurde maar pas op dag 22. Mijn medicatie werd op punt gezet en in augustus had ik dan toch een positieve zwangerschapstest in handen. Eindelijk die vreugde! Mijn zus had toen ook al aangekondigd dat ze zwanger was van haar eerste kindje.
Kunstmatige inseminatie
Na een bezoek aan de huisarts om bloed af te nemen werd onze vreugde al snel de grond in geboord. Mijn zwangerschapshormoon had een waarde van 62, wat veel te laag is voor een paar dagen zwanger te zijn.
“Na een tweede bloedafname kregen we bevestigd dat deze zwangerschap ging resulteren in een miskraam, en dat gebeurde jammer genoeg ook.”
Mama Lieselot
Toen het al snel november werd en geen nieuwe cyclus spontaan was gestart, werd mijn medicatie opnieuw op punt gezet. Een week later zat ik in een leeg ziekenhuis samen met andere 5 vrouwen te hopen op een rijpe eicel en goeie waarden, want dan zou ik de ochtend erop al terug mogen komen voor de inseminatie. Alles verliep positief en de dag erna mocht ik langsgaan voor de kunstmatige inseminatie.
Zwanger!
Exact 15 dagen later mocht ik terug voor een bloedafname om te controleren of ik zwanger was. Op mijn werk kreeg ik dan het langverwachte telefoontje van het ziekenhuis, ‘proficiat, je bent zwanger’, ik hoor mezelf nog 3 keer vragen of ze wel zeker was. Ik belde meteen naar mijn man om te vertellen dat we in verwachting waren. Hij was ook heel erg blij maar na alles wat we meegemaakt hadden, waren we toch realistisch en voorzichtig.
De eerste bezoeken bij de gynaecoloog waren heel spannend, de NIP-test volgde en we hadden ook al een hartslag gehoord. Ondertussen waren we al 12 weken zwanger en had ik een leuke aankondiging in gedachten. De week dat we de resultaten van de NIP-test gingen krijgen, zaten we in Oostenrijk om te skiën, daar hebben we een prachtige foto samen gemaakt in de bergen. Enkele dagen later kregen we te horen dat het een meisje zou worden.
It’s a girl
Eindelijk was het juni! Na maanden zwijgen hebben we dankzij de versoepelingen nog last minute een leuke gender reveal kunnen plannen met de ouders en zussen. We hadden ook al heel lang de meter en peter gekozen maar we wilden dit absoluut samen in de familie aankondigen en vieren. Een taart, confetti en enkele flessen champagne later en de wereld wist dat er een babygirl onderweg was. De meter en peter waren dolgelukkig en enthousiast, en speciaal voor hen hadden we een persoonlijk gegraveerde wijnkist laten maken.
Stortbevalling
Mijn laatste werkweek was aangebroken, ik had nog 4 weken extra verlof voor mijn uitgerekende datum om uit te bollen, alles af te werken en klaar te zetten voor de komst van onze dochter.
Een paar nachten later had ik plots hevige buikkrampen, ik dacht dat dit te wijten was aan het feit dat ik teveel fruit gegeten had. Ik was om 3u wakker geworden en om 5u40 heb ik mijn man wakker gemaakt omdat het echt niet meer ging en we voor de zekerheid op controle gingen in het ziekenhuis. Nog geen 10 minuten later had ik zeer hevige weeën die ondraaglijk leken te worden.
Wij zijn om 6u in de ochtend in een recordtempo naar het ziekenhuis gereden, bijna werd het een bevalling-in-de-auto-verhaal want ik voelde de persweeën en had alle moeite van de wereld om het tegen te houden.
“Gelukkig haalde ik net de bevallingskamer en na 3 keer persen was onze baby daar.”
Mama Lieselot
Om 6u48 ben ik bevallen van een klein babybundeltje van 47cm groot en 2,57 kg, genaamd Celeste. Nadien ben ik te weten gekomen dat dit een stortbevalling heet, in 3 kwartier ben ik van buikkrampen gegaan naar de geboorte van mijn dochter. En dat 5 weken vroeger dan de uitgerekende datum.
We zijn ondertussen 7 maand verder met onze lieve dochter en ondanks de moeilijke tijd die we vooraf gehad hebben, beleven we nu de mooiste tijd van ons leven samen. We hebben een lieve, vrolijke, goedlachse meid waar we alleen maar van konden dromen!
Hartelijk dank mama Lieselot voor het delen van jouw verhaal! Ook jouw verhaal delen op onze mamablog? Dat kan. Stuur een mailtje naar info@ondermamas.be en wie weet featuren we jouw ervaring op www.ondermamas.be
