In januari 2020 maakte mijn zus haar zwangerschap bekend. Natuurlijk waren wij super blij, niet gedacht dat wij de volgende gingen zijn. Toen mijn partner en ik ongeveer 2 jaar samen waren, kwam het onderwerp wel eens aan bod. Toen zeiden we dat we nog veel gingen reizen en zelf niet zeker wisten of we kinderen wouden. Maar ik herinner me nog heel goed de dag dat voor mij alles veranderde.
Weekendje zee veranderde alles
Het was een zonnige dag bij mijn ouders op het terras waar mijn zus aanwezig was met haar bol buikje. ‘Mag ik eens voelen?’ vroeg ik zonder te weten hoe ik me nadien zou voelen. 1 hand op haar buik en duizend en een gevoelens gingen door mijn lichaam. Ik voelde dat ik dit ook wou. Ik wou ook een bol buikje vol geluk en ik wou mama worden. Heel subtiel bracht ik dit aan bij mijn partner maar, die zei meteen dat hij er nog niet klaar voor was. Ik heb weken rondgelopen met dat gevoel, tot we een weekendje naar de zee gingen. Hier hebben we toen samen beslist dat ik ging stoppen met de pil. Dit was ergens eind juli in 2020. In januari 2022 werd ik uiteindelijk mama van een prachtig zoontje Vick. Ik heb dus nog eventjes geduld moeten hebben.
‘Mag ik eens voelen?’ vroeg ik zonder te weten hoe ik me nadien zou voelen. 1 hand op haar buik en duizend en een gevoelens gingen door mijn lichaam. Ik voelde dat ik dit ook wou. Ik wou ook een bol buikje vol geluk en ik wou mama worden.
Mama Mayke
Mijn grootste angst tijdens de zwangerschap
Toen ik zwanger was maakte ik mij soms wat zorgen. Ik stelde mezelf vragen zoals: Is 22 jaar jong? Wat gaan de mensen zeggen? Is dit financieel haalbaar? En wat met onze toekomst?
Mijn grootste angst toen we het bekend maakten dat we in verwachting waren van een kindje waren de reacties zoals: Zo jong, nu al, uw leven is voorbij, … . Zo kreeg ik eens, voordat ik zwanger was, de opmerking “Wacht jij nog maar even, want je bent nog zo jong.” Bovendien ben ik iemand die me vaak aantrekt wat anderen van me vinden, dus ik had het daar wel moeilijk mee in het begin. Gelukkig kon ik het na een tijdje van me afzetten en toonde ik met veel trots mijn bolle buikje.
Aangezien we zeker wouden zijn dat het financieel haalbaar was, bekeken we alles eens in detail. Mijn partner en ik kochten in 2018 ons eerste appartementje, we hebben allebei een goede job en bovendien hebben we ook allebei een auto. Het was duidelijk dat wij ons kindje alles zouden kunnen geven.
Hulp inschakelen
Vooral ik leefde de eerste weken na de bevalling vaak in onzekerheden. Ik was een onervaren 22-jarige vrouw dat net mama was geworden en er kwam ontzettend veel op mij af. Maar ondertussen twijfel ik er geen seconde meer aan dat ik het misschien minder goed doe als een mama van 30 of als een mama die al kindjes heeft. Want een mamagevoel is altijd juist.
De eerste dag toen we net thuis waren, kwam mijn zus helpen met Vick zijn eerste badje. In het ziekenhuis ging dat zodanig snel dat ik er niet van overtuigd was dat ik dit ook kon. Natuurlijk vertelde ze mij dat ik het super deed. In het begin had ik vaak bevestiging nodig. Daarom belde ik vaak naar mijn mama en naar mijn zus. Ik heb geleerd dat het helemaal niet erg is om hulp te vragen aan je familie, vrienden of je vroedvrouw. Ongeacht op welke leeftijd je mama wordt en hoe oud je kindje is, alle mama’s vragen wel al eens om hulp en dat is oké.
Hartelijk dank aan mama Mayke voor het delen van haar verhaal. Ook jouw verhaal delen op onze mamablog? Dat kan. Stuur een mailtje naar info@ondermamas.be en wie weet featuren we jouw ervaring op onze website.
