Geschreven door mama Nikita
Toen ik zwanger was, had ik meteen al het mama-gevoel. Het werd ook alleen maar sterker en sterker doorheen het moederschap. Je voelt je kindje bewegen in je buik, elke maand zie je hem of haar bewegen op de echo’s en vraag je je af: ‘hoe ga je eruit zien?’, ‘op wie zal je lijken?’, ‘wat ga je studeren?’ of ‘welke hobby zal je uitvoeren?’
Toen mijn dochtertje op mijn buik lag na de bevalling, kreeg ik een onbeschrijfelijk gevoel over me heen: dit is meer dan echte liefde! Ik keek mijn partner aan met tranen in de ogen en bedankte hem om mij zo’n mooi en speciaal kindje te geven. Want wat is er mooier dan iets van twee mensen die elkaar graag zien? Zo klein en fragiel wezentje dat je van alles en iedereen wil beschermen. Ja, voor haar zou ik echt mijn leven geven!
Voor mij is het moederschap het mooiste wat er is
Ik hoorde soms echte gruwelverhalen van bevalling, postnatale depressie tot puberstreken. Maar ik probeerde me er niet op te focussen en zei tegen mezelf dat elk kind anders is. Ik hoopte zo hard dat ik dit allemaal niet ging meemaken. En gelukkig werd ik hiervan gespaard. Het gezegde: moederschap is het mooiste wat er is, is voor mij werkelijkheid geworden. Ik zat als mama letterlijk op die poederroze wolk.
Maar toegegeven, de eerste weken waren zwaar: ik had niet veel geslapen en ik gaf borstvoeding. Daardoor kon ik niet even vragen aan mijn partner of hij het kon overnemen. Het was vermoeiend, maar ik koos er zelf voor om mijn kind te laten opgroeien met mijn eigen mamamelk. Want wat is er nu ook niet mooier dan je baby’tje te zien drinken met haar hand op je borst? Het gevoel dat je je kind eten geeft met je eigen lichaam, hoe speciaal is dat? Ook hierbij had ik het geluk dat ik borstvoeding kon geven. Veel mama’s willen dit, maar hebben niet genoeg melk of ervaren teveel ongemak.
Mijn kindje slaapt al door!
Rond 3 maanden sliep ons meisje voor het eerst door. Eindelijk! Want wat was het vermoeiend om telkens half in je slaap borstvoeding te geven. Maar nu denk ik: ‘wow, wat een droomkind’. Ik hoor veel verhalen van kennissen waarbij hun kind na 1 jaar nog niet doorslaapt. Hoedje af voor ouders die het niet zo gemakkelijk hebben, want zo zijn er heel veel!
Af en toe blijft het een zoektocht…
Ondertussen is ze al 7 maanden bij ons en nog steeds blijft het een zoektocht. Gelukkig heeft mijn moederinstinct mij nog niet in de steek gelaten. Ik denk dat het leven met een kind steeds een zoektocht zal zijn. Nu kan ze nog niet praten en drukt ze haar gevoelens uit met huilen. Later wanneer ze 18 jaar is, kan ze praten, maar zal je als ouder niet steeds alles te horen krijgen van je kind. Want hebben we niet allemaal al eens een leugentje om bestwil verteld om onze ouders niet teleur te stellen? Zoals ze wel zeggen: kleine kindjes kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Bij ons loopt zeker niet alles zoals gegoten. Want hoeveel keer je soms ook uit je bed moet ’s nachts omdat ze haar tutje kwijt is, de ochtend dat ze wakker wordt en naar je lacht, ben je dit meteen vergeten!
“Ik hou ervan wanneer ik na een drukke shift thuiskom, mijn meisje kan vastnemen en haar een zoentje geven. Meteen die prachtige lach te zien, maakt mijn dag helemaal goed en laat al je zorgen verdwijnen!“
Mama Nikita
Ik zou uren kunnen kijken hoe ze ligt te slapen, zit te spelen of ligt te brabbelen in haar park of bedje. Echt om op te eten. Ik zou het leven zonder haar moeilijk kunnen voorstellen. Ik zou voor haar echt mijn leven geven! Want ja, het mag nog zo moeilijk of lastig zijn… het moederschap is echt het mooiste wat er is!
Hartelijk dank aan mama Nikita voor het delen van jouw verhaal! Ook jouw verhaal delen op onze mamablog? Dat kan. Stuur een mailtje naar info@ondermamas.be en wie weet featuren we jouw ervaring op www.ondermamas.be
