Home » Mamablog » Mamablog: je hart openstellen voor een pleegkind

Mamablog: je hart openstellen voor een pleegkind

Geschreven door Anoniem

Zouden we, of niet?

Vier jaar geleden besprak ik met mijn vriend voor het eerst de optie om een pleegkind in ons gezin op te vangen. Was dit iets voor ons? Ikzelf ken pleegzorg via mijn ouders die jaren binnenlandse en buitenlandse pleegkinderen opvingen. Mijn vriend en ik zijn nu 6 jaar een koppel en hebben beide kinderen uit een vorige relatie. De dochter van mijn vriend ging bij haar partner inwonen waardoor er een kamer vrij kwam in ons huis. We hadden wel al besproken dat we samen geen kinderen meer zouden krijgen omdat mijn vriend zichzelf al te oud vond. Ik droomde hier stiekem wel van.

Voldoende informatie verzamelen

Toen hebben we online wat opzoekingswerk gedaan over pleegzorg, over het hoe en wat. Daarna werden we uitgenodigd om deel te nemen aan een eerste info avond waar we te horen kregen dat we een zesdelige opleiding dienden te volgen. We hebben er even wat tijd over laten gaan en besloten om er dan toch voor te gaan. De opleiding was interessant maar soms best wel heftig. Zo bereiden ze jou en je gezin er ook mentaal op voor dat het niet altijd van een leiden dakje loopt tijdens het proces. Vervolgens volgden een aantal besprekingen en huisbezoeken zodat de werkers van pleegzorg konden zien welke vorm van pleegzorg het best in ons gezin zou passen.

Groen licht

Vervolgens kregen we groen licht om als gezin kinderen op te vangen in crisis en ondersteunende situaties. Dan is het wachten op het eerste telefoontje. Voor ons heeft het niet zo lang geduurd. We kregen na 2 weken al een oproep voor ondersteunende pleegzorg voor de duur van 3 weken. Een alleenstaande mama van twee kindjes was onverwacht terug zwanger geworden en had geen oplossing voor haar oudste zoon. Uiteindelijk verliep alles heel vlot en is hij bijna een maand bij ons gebleven. We hebben een heel leuke tijd beleefd samen en nu proberen we soms nog steeds om tijdens de schoolvakanties iets met hem te doen. Zijn mama zegt ook dat hij nog steeds veel over ons praat ook al is het al bijna twee jaar geleden.

Pleegkind opnemen in je gezin

De juiste zorg

Na de eerste plaatsing hebben we slechts 10 dagen moeten wachten tot we opnieuw een telefoontje kregen voor twee crisisplaatsingen. De ene voor een jongetje die zich niet mobiel kon verplaatsen en niet zelf kon plassen. Helaas kan je niet alles accepteren en blijf je soms achter met een wrang gevoel. Gelukkig vond ik op zulke momenten steun bij mijn vriend en mijn ouders, die uiteindelijk ook zelf de ervaring hadden als pleegouders. Dus belde ik met een klein hartje terug om te laten weten dat ik helaas deze jongen niet de juiste zorgen zou kunnen geven. Op zo’n momenten zijn de werkers van pleegzorg ook heel begripvol en willen ze niet dat je er als gezin aan onderdoor zou gaan.

Liefde voor kinderen

Die dag ging de telefoon nog een tweede keer voor een jong meisje, Flavie. Toen we besloten om haar op te vangen heb ik meteen een bericht op Facebook geplaatst om spullen bijeen te zoeken voor het meisje. In de namiddag had ik echt al heel veel verzameld: een buggy, speelgoed, kleertjes in meerdere maten, een autostoel…

Pleegkind opnemen in je gezin

En dan was het wachten tot ze zou aankomen. Helaas verloopt niet alles altijd even vlot en spelen de biologische ouders hier vaak een centrale rol. Uiteindelijk stond een dag later dan voorzien een prachtig blond klein meisje voor de deur. Maar ze was zo droevig. Mijn moederhart brak. Nadat ze even met het speelgoed dat ik de dag ervoor had verkregen aan het spelen was, ging ze slapen.

De eerste twee weken leerden we haar beter kennen en stelden we haar ook voor aan onze familie. Dat is van in het begin eigenlijk heel goed verlopen. Uiteindelijk hadden wij een super gemakkelijk en lief kind in huis.

Intussen is ze al bijna 2 jaar bij ons. De biologische vader is niet meer in beeld maar de mama heeft met vallen en opstaan geleerd om voor haar kind te kiezen en ziet ons nu als een extra kracht voor de zorg van haar dochter. Momenteel zit Flavie in een ‘terug naar huis’ traject maar dit zal toch ook snel een jaartje in beslag nemen. Daarna zullen wij haar gezin blijven ondersteunen met opvang in het weekend of in de vakanties. Uiteindelijk is ons doel om samen met haar mama een band te ontwikkelen die enkel en alleen draait rond de liefde voor de kleine Flavie.


Hartelijk dank aan deze anonieme mama voor het delen van jouw verhaal! Ook jouw verhaal delen op onze mamablog? Dat kan. Stuur een mailtje naar info@ondermamas.be en wie weet featuren we jouw ervaring op www.ondermamas.be



Deel deze post