Geschreven door mama Nikita
Ik en mijn vriend kozen er bewust voor om jonge ouders te worden. Toen ik 21 was, was ik dan ook in verwachting van mijn eerste kindje. Ondertussen is ons spruitje 5 maanden en vertel ik graag hoe het allemaal begon.
De eerste zwangerschapssymptomen
Oudejaarsavond vierden we samen met onze vrienden. Ik stond al de hele avond recht en werd opeens onwel. Op 18 november was ik gestopt met anticonceptie maar ik had er totaal niet bij stilgestaan dat ik wel eens zwanger kon zijn. Vele vrienden zeiden toen: ‘Je bent toch niet zwanger‘, waarop ik antwoordde: ‘maar nee!’. Ergens in januari zat ik ’s avonds aan tafel te eten. Ik kon heel weinig verdragen en begon te wenen, maar ik had geen idee waarom. Nog steeds had ik niet door dat ik zwanger was ondanks alle zwangerschapssymptomen. Ik begon acne te krijgen in mijn nek, viel af en toe flauw en ook mijn maandstonden kwamen ondertussen ook niet door.
Zwangerschapstest
Ik wilde graag mijn vriend verrassen door een zwangerschapstest te doen en bij een positieve uitslag op mijn eentje naar de gynaecoloog te gaan om hem dan de echo te tonen. Maar hij was zelf ook opmerkzaam en had door dat ik mijn maandstonden niet kreeg. Hij stelde dus zelf voor om een zwangerschapstest te doen.
“We zaten samen te wachten op de uitslag van de zwangerschapstest en ja hoor, de 1ste test was meteen positief! Ik wilde zekerheid en deed nog een 2de test, ook die was positief!”
Mama Nikita
Mijn vriend wilde graag weten hoe ver ik al was dus ging hij naar de winkel om een zwangerschapstest met wekenindicator. Op de test stond dat ik 3-4 weken zwanger was. Ongelofelijk, ik begon natuurlijk te wenen door al die emoties en mijn vriend die liep zeker 4 keer heen en terug naar de test omdat hij het niet kon geloven dat hij papa ging worden… Zo schattig!
Ik maakte een afspraak bij de gynaecoloog en we telden de dagen af tot we voor de eerste keer langs mochten gaan. Nog nooit ging de tijd zo traag. Telkens we een nieuwe afspraak hadden, was het aftellen. In het begin mocht mijn vriend nog mee naar de gynaecoloog maar al snel veranderde dat. Ik moest ook een echo missen en mocht pas naar de volgende belangrijke echo gaan op 20 weken.
Bekendmaking
Doordat ik zwanger was tijdens corona hebben we veel moeten missen. Na de eerste echo hebben we verteld aan onze familie dat we zwanger waren. We stopten een boodschap in een glazen fles met telkens een andere tekst op. Ik wilde nog wachten om het tegen mijn collega’s te vertellen maar die zagen ook dat ik eetbuien had en heel snel flauw werd. Ik werk als zorgkundige en wanneer ik weer eens flauw werd, stond mijn hoofdverpleegkundige voor me en vroeg ze mij of ik zwanger was. Met tranen in de ogen zei ik van wel!
In de zorgsector mag je stoppen met werken aan 6 maanden. Ik heb dit jammer genoeg niet kunnen volhouden en ben gestopt aan 5 maanden. Ik had te veel last van harde buiken en moest dus rusten. De dagen alleen thuiszitten waren lange dagen.. ook door corona kon ik niet veel doen.
2 meters
Voor ons was het eigenlijk heel simpel: ik heb een halfzus en mijn vriend een zus. We beslisten om ze allebei als meter te vragen. Toen ik ging voor mijn NIP-test was het lang wachten op het geslacht. Ik had niet zo zeer een voorkeur. Alleen als het een meisje zou zijn, hadden we in mijn familie een viergeslacht. Mijn vriend wou graag een jongetje omdat hij graag zijn familienaam wilde verderzetten.
“Op een gegeven moment hoorde ik mijn vriend roepen: “je meent het niet hé, het is een meisje!’” Ik sprong dolgelukkig in de zetel”
Mama Nikita
Gender reveal versus corona
We wilden dolgraag een gender reveal doen. Maar jammer genoeg liet corona dit niet toe. We belden iedereen om te vertellen dat het een meisje was.
De zoektocht naar een naam begon al eerder dan dat we het geslacht wisten. We hadden een naam voor een jongen en een naam voor een meisje in gedachten. Tijdens het zoeken naar geboortekaartjes en doopsuiker kozen we toch voor een andere naam, een 2-delige naam die nog niet bestond: Lou-Anïa.
Ondertussen hebben we een prachtige dochter. Het gevoel dat je krijgt wanneer je je kindje voor het eerst ziet is onbeschrijfelijk. Zoveel liefde had ik nog nooit gevoeld. Wanneer ik een mindere dag heb en mijn dochtertje kan knuffelen maakt dat alles terug goed.
Hartelijk dank mama Nikita voor het delen van jouw verhaal! Ook jouw verhaal delen op onze mamablog? Dat kan. Stuur een mailtje naar info@ondermamas.be en wie weet featuren we jouw ervaring op www.ondermamas.be
