Vol enthousiasme schreef ik enkele maanden geleden een blog over dat we ons huis hadden verkocht en van plan waren om op wereldreis te gaan. Er volgden spannende maanden met veel voorbereiding en afscheidsmomenten. Sindsdien is ons leven helemaal veranderd, want nog niet zo lang geleden zijn wij daadwerkelijk vertrokken op een wereldreis met onze peuter van twee.
We zijn nu 6 maanden onderweg, dus zitten volgens onze planning halverwege. En ik dacht, misschien is het wel fijn om jullie een update te geven. Want dat het al een avontuur is geweest, is een understatement.
Avonturen in overvloed
Je kunt het zo gek niet bedenken, of we hebben het gezien of gedaan. We hebben gereisd met een taxi, trein, scooter, vliegtuig, boot, camper, tuktuk, fiets, … Onze dochter ging mee in de buggy, draagzak, rugdrager, en heeft ondertussen bewezen dat ze gemakkelijk 2 km in haar eentje kan wandelen, al is ze vaak liever lui dan moe als het op wandelen aankomt 😊. Is het de mooiste reis ooit? Absoluut! Was het soms ook uitdagend? Zeker weten!
We hebben echt adembenemende momenten beleefd en ongelooflijk mooie plekken gezien, van uitgestrekte witte stranden en letterlijk onbewoonde eilanden tot ongerepte natuur en enorm indrukwekkende regenwouden. Maar we gingen ook zwemmen in helderblauwe wateren, zagen ontelbare wilde dieren en hebben zoveel verschillende mensen ontmoet.
We hebben jeepsafari’s gedaan om olifanten en luipaarden te spotten, adembenemende watervallen gezien en in het pikkedonker over hoge rotsblokken geklommen (lees: serieus geklauterd) om een prachtige zonsopgang te bewonderen. We gingen island-hoppen met mini-speedbootjes, raften op de Great Barrier Reef en we zijn er zelfs overheen gevlogen met een klein sportvliegtuigje. We gingen op krokodillen zoektocht en snorkelden in de wilde zee. En oh ja, ik heb leren duiken en heb gezwommen met schildpadden, terwijl mijn vriend Seba heeft leren surfen en onze kleine meid ons heeft laten zien hoe onbevreesd ze is door in haar eentje op een bodyboard de hoogste golven te trotseren. 🌊 Kortom, we hebben ons geen enkel moment verveeld.
Avontuurlijke peuter
Het hoogtepunt van deze reis? Het zien openbloeien van onze dochter tot een vrolijke, leergierige, onbevreesde en sociale peuter. Een meisje dat elke dag zingt en vriendjes maakt met elk kind dat ze tegenkomt. Die zonder aarzelen elk dier wil aaien, van honden en katten tot schildpadden, pelikanen, varanen en zelfs kangoeroes. Ze gaat vol enthousiasme mee met al onze avonturen, van surfen tot raften, hiken en genieten van zonsopgangen en ondergangen.
Alles op onze reis is zonder routine én ze doet het zo goed! Ze vindt het eten lekker, doet dagelijks dutjes on-the-go en slaapt goed ‘s nachts (zolang wij erbij slapen). Maar niet alles is rozengeur en maneschijn; ze kan ook kattenkwaad uithalen, in woede uitbarsten als we haar iets verbieden of vergeten hoe ze haar oren moet gebruiken.
mama Sophie
Onze dochter zien openbloeien
Maar ik ben zo ongelooflijk trots op hoe ze deze reis ervaart en hoe goed ze ermee omgaat. Ze leert hier zoveel, groeit enorm en leeft hier echt. Het is zo mooi om te zien hoe snel kinderen nieuwe dingen oppikken, zo gemakkelijk nieuwe vriendjes maken ondanks een taalbarrière en perfect functioneren zonder een vaste thuis. Maar eerlijk is eerlijk, de eerste 6 maanden waren prachtig, verrijkend en vredig, maar ook soms vermoeiend en uitdagend. Je kunt alles volgen op onze Instagram-pagina: Twee en ik reis mee, waar we onze reiservaringen eerlijk delen, inclusief de momenten waarop we even niet in elkaars buurt willen zijn of wanneer het vermoeiend is met een kwebbelende peuter van 2 jaar. Door dit geheel beseffen we nu al zeker dat we na deze reis nog hechter als gezin zullen zijn.
Heimwee naar familie en vrienden
Je zult het echt nooit geloven, maar ondanks de dagelijkse zon, het samenzijn, de glimlach van onze dochter, het stressvrije leven en de pluk-de-dag-mentaliteit, overviel me eind oktober een vlaag van heimwee. Ik moet bekennen dat oktober, november en december mijn favoriete maanden zijn, met vroeg invallende duisternis, overal twinkelingen van lichtjes en kerstbomen die verschijnen. Bovendien brachten we de maanden september en oktober door in Australië, waar we ongetwijfeld enkele hoogtepunten van onze reis hebben ervaren, maar waar we helaas werden geconfronteerd met enkele tegenslagen met onze gehuurde camper, waardoor we niet konden genieten van de vreugde die een reis met zich meebrengt. De problemen bleven zich opstapelen waardoor we uiteindelijk besloten om de camper vroegtijdig in te leveren, drie weken eerder dan gepland. Deze ervaring versterkte mijn gevoel van heimwee nog meer. 😢
Ja, ik was degene die graag op wereldreis wou, en ik was ook degene die mijn man moest overtuigen. En nu, totaal onverwacht, overviel de heimwee uitgerekend mij. Na veel gesprekken, want mijn man had totaal geen zin om terug te keren naar huis, besloten we de kerstperiode thuis door te brengen. Dus namen we in december een vlucht naar huis en verrasten we iedereen die ons nauw aan het hart ligt, want we hielden onze terugkeer geheim.
mama Sophie
We werden overal met open armen ontvangen en genieten nu van een twee weken durende vakantie in onze vertrouwde omgeving. Maar stiekem kijken we alweer uit naar het tweede deel van onze reis, want het is hier vreselijk druk. We zijn het helemaal niet meer gewoon om zo’n drukke dagen te hebben, overal verwacht te worden, op uur te moeten staan, … Maar onze emotionele batterijen worden nu wel even opgeladen, want hoewel we écht de tijd van ons leven hadden, zijn familie en vrienden net zo belangrijk. 💕
Alles kan, niets moet
Ondertussen hebben we tijdens onze reis geleerd dat kinderen veerkrachtig zijn, dat luiers overal anders zijn, dat vervanging van koemelk niet overal even gemakkelijk te vinden is, en vooral, dat 24/7 samen zijn veel gemakkelijker is dan we aanvankelijk dachten. Azië, en dan vooral Indonesië, is ongelooflijk kindvriendelijk, en Australië biedt een enorme diversiteit aan ervaringen.
Maar het belangrijkste wat we hebben geleerd, is dat we het rustiger aan willen doen. 🌈 Minder vooruit boeken en meer de dag plukken. De eerste 3 weken van onze reis waren we in Maleisië, waar we zoveel prachtige tempels hebben bezocht, dat we in Indonesië helemaal geen zin meer hadden in nog meer tempels. En tijdens de laatste 2 weken van onze reis kozen we voor 4 dagen Hiriketiya en bleven we er uiteindelijk 2 weken, omdat het er zo fijn was.
“Doorheen onze reis werden we rustiger, wilden we minder alles zeker en vast bezoeken en kozen we er telkens voor om minder ver vooruit te plannen. Deze manier van reizen willen we doortrekken naar de komende 6 maanden. Onder het motto alles kan, niets moet.”
mama Sophie
Hartelijk dank aan mama Sophie voor het delen van haar verhaal. Ook jouw verhaal delen op onze mamablog? Dat kan. Stuur een mailtje naar info@ondermamas.be en wie weet featuren we jouw ervaring op onze website.
