Mamablog: ik twijfel over een derde kindje

Ik ben Julie, 31 jaar en al meer dan vijf jaar de partner van een geweldige man die mij door en door kent. Als opvoedkundige in de bijzondere jeugdzorg en uitbater van een babywellness is mijn leven diep verweven met de zorg voor kinderen. Thuis is mijn wereld gevuld met de liefde van mijn twee prachtige dochters van 12 en 9 jaar. Mijn twee dochters uit een vorig huwelijk. Maar hier sta ik dan, ik bevind mij op een tweesprong in mijn leven, want ik denk na over de mogelijkheid van een derde kindje. Mijn hart en hoofd zijn een wirwar van emoties en gedachtes. Want ik had mezelf beloofd dat ik niet nog een keer zwanger zou worden. Maar beloftes aan onszelf zijn soms het moeilijkst om na te komen ☺

Waarom al deze twijfels?

Waarom zoveel twijfel? Dit zal onder andere met de reden zijn dat ik zelf uit een gebroken gezin kom. Ik wou niet dat mijn kinderen verschillende vaders zouden hebben. Ikzelf heb geen goede ervaring met halfzussen- of broers. De band is anders, er is vaak een strijd voor de ouders. Ik had ook het gevoel niet echt deel uit te maken van het nieuwe gezin en ik wil niet dat mijn kinderen ook dit gevoel moeten ervaren.

Ondertussen met opgroeien heb ik wel al veel andere verhalen gehoord en gezien. Ik weet dus ook dat het wel anders kan verlopen. In mijn beleving doet het natuurlijk ook veel aan de band die kinderen hebben met hun ouders. Die band heb ik als kind niet echt gehad. En laat dat nu net zijn waar ik als mama heel hard aan heb gewerkt en nog steeds doe.

De pijn van een scheiding

Maar toch heb ik het zelf ook meegemaakt, na een huwelijk dat bij mij diepe wonden heeft gemaakt, ben ik ondertussen al enkele jaren gelukkig met mijn huidige partner. Toch is de twijfel er. Al zou ik het misschien wel eerder een angst kunnen noemen… Niet enkel de reden dat het fout is gelopen maar ook de vele problemen van de scheiding, die achteraf nog zijn gekomen, hebben bij mij een diepe indruk achtergelaten. Ik heb zo goed als alles alleen moeten doorstaan in die periode.

“Ik had weinig personen waar ik toen mee kon praten over mijn situatie, laat staan iemand die het begreep. Dat is nu ook zeker één van de redenen waarom ik mijn verhaal wil delen” – mama Julie

Brengt een kindje hoop of angst

De schimmen van het verleden werpen ook bij mij nog steeds hun schaduw op mijn beslissingen in het heden en de toekomst. Oude gebeurtenissen en de pijn die het met zich meebracht maar ook de belofte aan mezelf die ik had gemaakt, echoën in mijn gedachten. Samen overwegen we de vreugde die een nieuw leven ons zou kunnen brengen tegen de achtergrond van onze huidige gezinssituatie. De gedachte aan nog een kindje brengt zowel hoop als angst met zich mee. Waardoor mijn hart soms zwaar aanvoelt.

Overdenk ik alles teveel?

We leven in een tijd waar, naar mijn gevoel, heel erg snel beslissingen worden genomen. Het valt me op hoe snel sommige mensen, naar mijn beleving, nieuwe gezinnen stichten met nieuwe partners. Het zet me aan het denken: ligt het aan mij? Als overthinker en gevoelig persoon worstel ik vaak met deze vraag 😕 Maar ik wil nu mijn ervaring delen, vooral met andere ouders. Het is belangrijk om te helen van wat geweest is om echt te kunnen luisteren naar je eigen gevoelens en gedachten. Onzekerheid is oké en het is ook oké om het niet eens te zijn met wat voor anderen normaal is.

Liefde & kansen

Ik sta mezelf nu dan ook toe om te twijfelen, om mijn angsten te erkennen, maar ook om mijn verlangen naar groei en liefde te omarmen. Het pad naar een derde kindje is er één van onzekerheden maar ook één van nieuwe kansen en onvoorwaardelijke liefde. Neemt de twijfel en de angst de bovenhand of openen ons hart toch nog voor een kindje? Dit is mijn verhaal, mijn overweging, mijn innerlijke strijd. En terwijl ik deze reis voortzet deel ik mijn gedachten met jullie. In de hoop dat het degenen onder jullie die met soortgelijke gevoelens kampen, een gevoel van verbondenheid biedt.