Geschreven door mama Gaëlle
Ik wou altijd vroeg aan kindjes beginnen, maar dit wel met de nodige zekerheid zoals een stabiele relatie, een huisje en werk. Toen mijn vriend en ik 3 jaar samen waren, net in ons huisje getrokken en beide werkzekerheid hadden, was ik klaar om aan de volgende stap te beginnen: een kindje. Mijn vriend was er nog wat onzeker over, maar dat is normaal zeker?
In januari stopte ik met het nemen van mijn pil, maar ik wou pas in juni starten met proberen zwanger worden. Het moeizaam zwanger worden is iets wat bij mijn kant van de familie wel gekend is. Zo kon ik mijn vriend ervan overtuigen dat het ook bij ons niet meteen raak zou zijn.
Al vanaf het begin was ik heel open naar mijn vrienden en familie over het feit dat we kindjes wouden dus we kregen alvast heel veel tips. Zo startte ik in februari met het nemen van foliumzuur, ‘om de binnenkant schoon te maken’ vertelden ze mij. Ook kreeg ik de tip om te werken met ovulatietesten dus ik ging naar de Action om een voorraadje in te slaan.
Ovulatietest
Aan de hand van de app ‘Clover’ op mijn telefoon die ik al vanaf januari gebruikte, wist ik rond welke periode ik een ovulatietest moest afnemen. Mijn eisprong zat volgens de ovulatietest redelijk juist met wat de app mij vertelde.
“Enkele weken later moest ik mijn regels opnieuw krijgen, met de veronderstelling dat het niet van de eerste keer gelukt zou zijn. Dat noemde de gynaecoloog van mijn collega: ‘een lucky shot’.”
Mama Gaëlle
Lucky shot
Het was de eerste keer dat mijn regels langer dan 3 dagen uitbleven. Op een avond besliste ik om toch eens een zwangerschapstest te doen zonder dat mijn vriend dit wist. Die was ondertussen al naar bed gegaan. Toen de test positief bleek te zijn, wist ik niet hoe ik me moest voelen. Ik was verrast en blij, maar toch dacht ik ook: ‘oei, nu al?’. Ik ging naar de slaapkamer met de test, begon te lachen en zei: ‘Keppe, ik ben zwanger’. Mijn vriend was half aan het slapen, maar was plots weer klaarwakker. Het was voor ons moeilijk te geloven dat het van de eerste keer al raak zou zijn dus een paar dagen later nam ik opnieuw een zwangerschapstest af. Deze keer in de ochtend en ook deze test was positief! We waren zeker gelukkig, maar beiden heel onzeker.
De eerste hartslag
Op 16 juli 2020 mochten we voor de eerste keer bij de gynaecologe gaan voor een echo, dan zou ik 8 weken zwanger zijn. De periode voor de afspraak was mijn vriend nog heel onzeker terwijl ik het al moeilijk had om het nog voor iedereen te verzwijgen. Het was zeer spannend om voor de eerste keer samen naar de gynaecologe te gaan. Op het scherm zagen we precies een klein schildpadje. Het was zo onrealistisch, tot we het hartje voor het eerst hoorden kloppen. Beiden werden we toch wat emotioneel. Toen we buiten kwamen waren we precies twee andere mensen.
“Het was officieel; ‘Wij zijn zwanger!’. We waren beide heel gelukkig en mijn vriend zijn twijfels waren verdwenen als regen voor de zon.“
Mama Gaëlle
Verrassing!
Ik ben jarig op 25 juli en mijn vriend op 26 juli. Meestal vieren we dit samen met beide gezinnen, met andere woorden: het ideale moment om iedereen een verrassing te bezorgen. We zouden allemaal samen gaan eten op restaurant dus we hadden twee lakentje besteld met ‘hotel oma en opa’ op. Helaas beslisten mijn broer en schoonzus om nog niet op restaurant te gaan met mijn kersvers metekindje en viel ons plan wat in het water. Maar creatieve ik wist dit op te lossen: ik pakte een rode wijnfles uit de berging en ontwierp een etiket met ‘Chateau baby D.’ met eronder de uitgerekende datum: 25 februari.
Net voor we naar het restaurant vertrokken had ik gevraagd om nog eens vlug te facetimen en liet ik de fles bezorgen door hun buurvrouw. Mijn broer zijn reactie was goddelijk, hij had het eerst niet goed door en moest het enkele keren lezen. Ze waren super blij met het toekomstig neefje of nichtje voor hun kindje.
Nadien waren de ouders en schoonbroer aan de beurt. De mama’s mochten het cadeautje gelijktijdig openmaken terwijl ik het filmde. Mijn schoonmama zag als eerste het opschrift en haar reactie was: ‘Ik wist het eh!’. Mijn mama vatte het eerst verkeerd op als oma en opa zijnde van mijn metekind. Tot ze ook zag dat ook mijn schoonouders het lakentje met dezelfde opschrift hadden. Iedereen was super blij en emotioneel, maar door corona konden we elkaar helaas niet kussen of knuffelen.
Gender reveal
We waren heel benieuwd naar het geslacht van onze baby, dus van zodra we de e-mail kregen van de NIP-test, konden we niet wachten om deze te openen. Onze voorkeur ging uit naar een een jongen en we waren dan ook super gelukkig toen we de e-mail openden: ‘Het is een jongen!’.
We organiseerden een gender reveal voor onze ouders, broers en grootouders. Ons buurmeisje maakte een taart met blauwe smarties aan de binnenkant. Er was ook een dresscode: wie zijn gokje waagde op een meisje kwam in het roze, wie dacht dat het een jongen zou zijn kwam in het blauw. Wij hadden ons elk in een kleur gekleed zodat het geslacht nog niet verraden werd. Toen ze zagen dat de binnenkant blauw kleurde, krijsten ze het uit van geluk. Mijn schoonpapa was heel blij want het was de eerste jongen die hun familienaam zou verder zetten.
Op de gender reveal had ik voor iedereen kraslotjes voorzien met een vraag; ‘Wil jij mijn … zijn?’. Doordat we een jongetje verwachtten, dachten we dat het leuk zou zijn om twee zotte en stoere peters aan zijn zijde te hebben. Onze broers hadden dus de vraag: ‘Wil jij mijn peter zijn?’. De anderen hadden natuurlijk ook een leuke vraag zoals ‘Wil jij mijn tante, mammie/pappie, oma/opa of overgrootmoeder/vader zijn?’. Gelukkig antwoordde iedereen volmondig ‘ja’ op hun vraag.
Namen kiezen
Ik sta in het kleuteronderwijs dus toen ik zwanger was moest direct stoppen met werken door het risico op verschillende besmettingen. Doordat ik tijd genoeg zou hebben, besliste ik om alles zelf te doen. Ik keek veel rond op websites met ontwerpjes voor geboortekaartjes maar besliste om het zelf te ontwerpen in Word. Zo zou niemand hetzelfde kaartje hebben.
Mijn vriend en ik waren redelijk snel eens over het ontwerp van ons geboortekaartje. De naam was andere koek… Ik had al sinds het middelbaar een lijstje gemaakt van namen die ik graag hoorde. Door op het speelplein, in de buitenschoolse opvang en in het onderwijs te werken ga je automatisch al wat namen schrappen omdat je deze linkt aan bepaalde kinderen. Natuurlijk vond mijn vriend geen enkele naam van op mijn lijst mooi… Na lang (heel lang!) twijfelen, kwamen we bij een naam die we allebei mooi vonden. Nadat ik alle doopsuiker gemaakt had, begon ik opnieuw te twijfelen aan de naam. Maar na enkele keren de naam te veranderen op het geboortekaartje, bleef ik erbij dat de babynaam die we gekozen hadden de juiste was.
De laatste loodjes
We zijn nu in de laatste weken van mijn zwangerschap en ik ben echt blij dat ik zo’n goeie zwangerschap heb gehad. Ik heb nooit op een roze wolk gezeten, maar ik besef dat er veel mamaatjes zijn die een moeilijkere zwangerschap hebben. Ik ben de eerste drie maanden heel misselijk geweest en rond 30 weken heb ik enkele dagen afgezien door mijn nieren. Voor de rest was het vooral de eenzaamheid door corona die me parten speelde. Maar achteraf gezien heb ik een heel mooie zwangerschap achter de rug.
We kijken nu vol spanning uit naar de geboorte van ons eerste kindje. Mijn tip naar andere toekomstige mama’s is: probeer je niet te veel te focussen op de negatieve kanten van de zwangerschap en geniet van dat kleine wondertje in je buik!
Hartelijk dank mama Gaëlle voor het delen van jouw verhaal! Ook jouw verhaal delen op onze mamablog? Dat kan. Stuur een mailtje naar info@ondermamas.be en wie weet featuren we jouw ervaring op www.ondermamas.be
