Mijn man en ik hadden al een tijdje een kinderwens. Na onze verhuizing naar Thailand was het zover: ik had een positieve test in handen! Spannend, een zwangerschap en bevalling in een vreemd land…
Hoe een zwangerschap verloopt in Thailand
Je zou het misschien niet verwachten, maar de gezondheidszorg in Thailand is van hoge kwaliteit. Je hebt er publieke en private ziekenhuizen en beide staan hoog aangeschreven. Als buitenlander zal je eerder een privaat hospitaal opzoeken, omdat daar beter Engels wordt gesproken. Beeld je een privaat ziekenhuis in Thailand in als een luxehotel: een pianist in de lobby, prachtige kamers en tal van personeel om je te bedienen. Er hangt wel een prijskaartje aan: als je geen verzekering hebt, zal het je flink wat kosten.
Verder zijn Thais heel voorzichtig van aard: vaker dan bij ons willen ze echo’s en allerhande tests uitvoeren (al mag je die natuurlijk afslaan). Dat kan best overweldigend overkomen bij je eerste zwangerschap!
Een ander cultureel verschil is dat Thailand een hoog percentage aan keizersnedes telt. Dat is te verklaren door 2 zaken: ten eerste houden Thais doorgaans niet van pijn en ongemak. Dat een Westerse moeder soms zelfs een epidurale afslaat, kunnen ze niet begrijpen. Ten tweede zijn vele Thais bijgelovig. Advies vragen aan een waarzegger is er heel normaal. Vele vrouwen laten zich een ‘voorspoedige’ geboortedatum voorspellen, en die dag vindt dan de keizersnede plaats. Waar dus bij ons een keizersnede enkel om medische redenen wordt uitgevoerd, is dat in Thailand heel anders.
Als Westerse vrouw moet je je goed informeren zodat je een ziekenhuis én dokter kiest die pro-vaginale bevallingen is (en daar ervaring mee heeft).
Mama Gosia
Zwanger zijn in Bangkok heeft voor- en nadelen
Zwanger zijn in Thailand had zijn fijne en minder fijne kanten. Wat ik geweldig vond aan Bangkok, is dat je er elk soort van eten en drinken op een oogwenk kan bestellen. In een wip staat er iemand op een brommertje voor je deur. Wat een geluk voor een zwangere vrouw met cravings! Moeilijker vond ik de constante hitte en de mix van streetfood-geuren, vooral in mijn eerste trimester. Veel gekoelde drankjes en geregeld het zwembad/airco opzoeken hielpen gelukkig wel.
Voor de rest verliep mijn eerste zwangerschap vlot – tot de dag dat ik exact 37 weken uitgerekend was. Bij het slapengaan voelde ik enkele druppeltjes lekken, en dat bleef heel de nacht aanhouden. Ik dacht dat het mijn blaas was, en besloot het te vragen op de dokterscontrole die de ochtend daarop gepland was. Mijn dokter wierp een blik en keek mij onmiddellijk nerveus aan: “jouw water is gisteren gebroken!” Ze bleef niet bepaald kalm, wat mij heel wat schrik aanjoeg. “Ik zou je aanraden om met spoed een keizersnede te laten uitvoeren”, zei de dokter vervolgens. Ik keek mijn man aan: hier hadden we ons helemaal niet op voorbereid!
Daar ging mijn droom van een natuurlijke bevalling
Ik was me al maanden aan het voorbereiden op een natuurlijke bevalling, zonder interventies. Maar op dat moment nam mijn schrik het over van mijn teleurstelling. Mijn dokter en de verpleegsters spraken zenuwachtig met elkaar in het Thais, en bovendien was het mijn eerste bevalling. Ik voelde me onzeker en bang. Zou alles goed zijn met ons kindje, als het drie weken te vroeg werd geboren? Mijn man bleef gelukkig rustig en was een rots in de branding, in die vreemde omgeving. We waren het er beiden over eens dat we voor een keizersnede zouden gaan, omdat we geen risico wilden lopen voor ons baby’tje.
De spoedkeizersnede liep niet van een leien dakje
Ik werd voorbereid op de ingreep en binnengerold in de operatiekamer, met mijn man aan mijn zij. Ik kreeg een ruggenprik en voelde hoe heel mijn lichaam, tot aan mijn nek, gevoelloos werd. Opeens kreeg ik enorm veel schrik en een claustrofobisch gevoel. Ik begon te hyperventileren, waarop de verpleegsters begonnen te panikeren. Gelukkig bleef mijn man wederom rustig en herinnerde hij mij aan de ademhalingsoefeningen die ik geregeld deed als voorbereiding op een natuurlijke bevalling. Ik begon me daarop te focussen (zo kwamen die toch nog van pas!) en slaagde erin weer rustig te worden. Ik voelde veel getrek aan mijn buik, maar verder niks, en toen hoorde ik het mooiste geluid ooit: het gehuil van een baby..!
Een geluksgetal…
Ik voelde me enorm opgelucht dat ik mijn dochtertje hoorde huilen, ook al wist ik verder nog niks. Mijn man mocht de navelstreng doorknippen en ze werd even bij mij gelegd. Daarna werd ze gecontroleerd, in dezelfde kamer, en werd bevestigd dat alles helemaal goed was met haar! De geboortetijd was 12.34, allemaal opeenvolgende cijfers, een heel voorspoedig getal volgens het Thaise personeel.
Mijn verblijf in het ziekenhuis – Thai style
Ik verbleef 4 dagen in het ziekenhuis en kan enkel vol lof spreken over die tijd. Ik werd tiptop verzorgd, mocht dagelijks tussen verschillende menu’s kiezen (Thais, Westers of Japans) en kreeg veel hulp bij de borstvoeding.
In Thaise ziekenhuizen is het de gewoonte dat je baby in de ‘babyzaal’ vertoeft, en enkel naar jou wordt gebracht om te voeden (als je dat wil), zodat de mama optimaal kan rusten. Ik vroeg daarentegen om mijn dochtertje de hele tijd bij mij te hebben, wat ze gek vonden, maar het werd gerespecteerd. Mama Gosia
Ook al herstelde ik fysiek snel van de keizersnede, had ik het er mentaal wel even moeilijk mee. Toen ik een dik jaar later voor de tweede keer zwanger werd, wist ik meteen dat ik een natuurlijke bevalling wou proberen. Ik ging op zoek naar een dokter die mij daarbij wilde steunen, wat een hele uitdaging was. Een evidentie is het namelijk niet om vaginaal te bevallen na een keizersnede, en zeker niet in Thailand.
Het is een verhaal geworden van verschillende ziekenhuizen, dokters, op mijn strepen staan en uiteindelijk een bevalling die me helemaal heeft verrast.. Je zal het kunnen lezen in een volgende blog 😉
Meer lezen
Gosia’s tips en verhalen vind je ook op haar Instagram en ze biedt online begeleiding aan voor gezinnen die willen beginnen reizen of emigreren.
Hartelijk dank aan mama Gosia voor het delen van haar verhaal. Ook jouw verhaal delen op onze mamablog? Dat kan. Stuur een mailtje naar info@ondermamas.be en wie weet featuren we jouw ervaring op onze website.
