Geschreven door mama Sydney
Begin 2020 keek ik zo uit naar wat het jaar ging brengen. Mijn kleinste maar allerbeste vriend, ons zoontje, ging in ons leven komen en ik kreeg het helemaal warm vanbinnen als ik daar aan dacht. In de maand maart zou ik eindelijk de naam ´mama´ krijgen en voor mij kon dat niet snel genoeg gaan.
Uitgerekend tijdens corona lockdown
Mijn uitgerekende datum was voorzien op 23/3/2020 en toen ging op 13/3/2020 plots heel België in corona lockdown. Niet wetende wat mocht of kon in het ziekenhuis, bezorgde mij heel wat stress en onzekerheid. Ons zoontje bleef nog een week langer in mijn buik zitten dus dat gaf mij toch een week extra om mij te informeren over hoe mijn bevalling en kraamweek zouden verlopen. Toen mocht enkel de partner in het ziekenhuis blijven en was bezoek verboden. Ook thuis was er geen visite toegelaten, dat wil zeggen geen bezoekjes van familie en vrienden om ons kindje aan voor te stellen.
Daar is ons kindje!
Een weekje later kreeg ik een hele dag op en af weeën. Niet goed weten of het nu begonnen was of niet, het was de eerste keer dat ik mama zou worden dus je weet niet hoe het voelt. Het was te doen doorheen de dag dus gingen we naar bed. ’s Morgens om 7 uur gingen we binnen en iets voor 18 uur ´s avonds was hij er dan eindelijk: onze lieve lieve Menno was geboren. Omdat we geen bezoek mochten ontvangen in het ziekenhuis gebruikten we facetime om de dichtste familie en vrienden onze grootste trots voor te stellen. In het ziekenhuis zagen we enkel de vroedvrouwen en waren we blij dat de poetsvrouw eens langs kwam zodat we eens een praatje konden doen.
“Het deed ons goed om de tijd te nemen voor Menno, om hem te leren kennen en om de borstvoeding op gang te laten komen. We hebben zo genoten van hem en de tijd die we hadden, enkel met ons baby’tje. Op het gemak en met de nodige rust en volgens het tempo van onze kleine man”
Mama Sydney
Het gemis om met mijn baby te pronken
De eerste dagen/weken leefde ik zo op een roze wolk dat er niet echt een besef was van een bepaald gemis. En toen was het daar ineens… Tranen omdat ik het zo miste om men baby te kunnen delen, mijn grootste geluk te kunnen delen. Dit ging niet en dit ga ik ook nooit krijgen want hij groeit nu eenmaal rap. Mijn ouders en de meter van Menno hielden hem pas voor de eerste keer vast als hij 2 maand oud was. Vrienden pas nog veel later.
“Ik mis het om familie en vrienden rond mij te hebben en te zien hoe graag ze mijn Menno zien. Veel familie en vrienden hebben Menno nog nooit of amper gezien. En dit doet pijn. Ik had het mij allemaal zo anders voorgesteld.”
Mama Sydney
Tot op de dag van vandaag kan ik hier nog vaak verdrietig om zijn. Passeren voorbij het ziekenhuis waar Menno is geboren kan hier al genoeg voor zijn. Mensen kunnen denken: “Waarover zaag je nu”, “Je hebt een gezond kind”, “Er zijn zoveel ergere dingen die mensen mee maken”. Maar geloof mij, dit besef ik zeker. Want ook in 2020 heb ik heel veel verdriet rond mij gezien, jammer genoeg!
Ik ben heel zeker dat heel veel vrouwen die in 2020 een kindje hebben gekregen zich zo voelen en die dit ook moeilijk kunnen omschrijven of soms zelf niet durven uitspreken. Dus aan alle vrouwen en mama’s die zich herkennen in mijn verhaal: ik heb heel veel respect voor jullie. Jullie staan er niet alleen voor!
Dankbaar voor mijn gezin
Ik ben heel gelukkig. Heel dankbaar dat ik Menno heb, dat ik mijn gezin heb. De liefde die je voelt voor je kind, het is onbeschrijfelijk. Ze groeien zo snel en veranderen elke seconde. Ik ben dankbaar voor mijn beste vriend en papa van Menno. Hoe hij dag in, dag uit voor Menno zorgt met zoveel liefde. En hoe hij telkens opnieuw voor mij klaar staat en zorg draagt voor mij wanneer ik eens een moeilijk moment heb. Binnenkort wordt Menno al 1 jaar. Geniet dus allemaal van de tijd met je kind. Voor mij gaat het soms allemaal wat te snel. Hij zou nog wat langer klein mogen blijven. Voor zijn verjaardag stellen we ons natuurlijk de vraag of we het zullen kunnen vieren, alleen of toch met vrienden of familie? Wat het ook wordt, genieten dat zullen we!
Hartelijk dank mama Sydney voor het delen van jouw verhaal! Ook jouw verhaal delen op onze mamablog? Dat kan. Stuur een mailtje naar info@ondermamas.be en wie weet featuren we jouw ervaring op www.ondermamas.be
