Mamablog: twijfels over kinderen en leven met PCOS

Twijfels of ik kinderen wil

Ik moet toegeven dat ik nooit iemand ben geweest die vertederd raakt bij het zien van een baby. Pas op, ik was altijd blij voor de nieuwe mama’s, maar voor mij bleef dit een ver-van-mijn-bedshow. Mijn wereld en die van de mama’s, het leek mijlenver van elkaar te liggen. Ik had er zelf nog geen interesse in en kon niet begrijpen wat er nu zo speciaal was aan zwanger zijn, de geboorte,… Ik leerde mijn man kennen tijdens onze studies en we bleken op dat vlak op dezelfde lijn te zitten. Het was niet dat we het krijgen van kinderen uitsloten. We hadden er op dat moment (21 jaar) nog lang geen behoefte aan.

“Onze studies waren onze voornaamste prioriteit en erna zien we wel. Eenmaal afgestudeerd en gestart met werken begon ons leven er stabieler uit te zien. De dagen kregen structuur, routine en dat bracht op zich een soort van veiligheid met zich mee.”

Wil je met mij trouwen?

Je moet weten, als kind heb ik geen gemakkelijke jeugd gehad. Veiligheid is een term die redelijk nieuw was voor mij. Doordat ik me dan ook zo goed voelde in de relatie, kwamen er vragen in mij op zoals trouwen, kinderen,…? Opeens leken deze zaken toch dichterbij dan ik dacht. Na 7 jaar samen te zijn, vroeg mijn man mij ten huwelijk. Iets waarvan ik oorspronkelijk nooit had gedacht om te doen. Ik geloofde vroeger niet in het huwelijk, maar na 7 jaar samen stond ik wel te springen om voor het altaar te staan.

Een verrassing voor het huwelijk

In de maanden toelopend naar het huwelijk kwamen we plots voor een kleine verrassing te staan. Ik ga eerlijk zijn, ik ben een enorme vergeetkous en warhoofd. De contraceptiepil nemen was voor mij meer een opgave dan een gemak. Alhoewel ik soms meerdere wekkers in mijn smartphone had ingesteld, kon het wel eens gebeuren dat ik hem vergat. Enkele maanden voor ons huwelijk bleven dan plots mijn maandstonden uit. Wij dachten onmiddellijk, oei, wat als? Wat als ik nu zwanger bleek te zijn, net voor de trouw?

We keken naar elkaar en er was verrassend genoeg geen paniek te bespeuren. We zeiden direct dat het kindje meer dan welkom zou zijn. Enkele dagen nadien deed ik een zwangerschapstest en die bleek helaas negatief. Inderdaad, helaas! Ik vond het enorm jammer dat het negatief was. Deze onverwachtse negatieve test heeft ons toen aangezet om na te denken over een kindje en we voelden er ons eigenlijk wel klaar voor. We geven toe, de gedachte vonden we spannend, maar ook heel eng.

Dromen van een baby

Zo gezegd, zo gedaan. Na de trouw stopte ik met het nemen van de pil. De eerste weken en maanden waren enorm spannend. Het leek alsof het elk moment zover kon zijn 🤭 Ik hoorde zo vaak verhalen van vrienden en familie die direct zwanger bleken te zijn. We gingen er dus van uit dat dit bij ons ook het geval zou zijn. Ik begon vrijwel meteen met het bijhouden van mijn menstruatie via een app op mijn smartphone. Ik nam sinds mijn 15e de pil en wist dus niets meer van mijn natuurlijke cyclus.

Diagnose: PCOS

Mijn cyclus bleek op basis van de app wel vrij lang te zijn. Een gemiddelde cyclus duurt 28 dagen en mijn cyclus was het dubbele (ca. 55 dagen). Ik vond dit vreemd, maar iedereen in mijn dichte kring verzekerde dat dit helemaal normaal was en dat het even duurt voor je natuurlijke cyclus op gang komt. Ik besteedde er verder geen aandacht meer aan, tot een vriendin mij vertelde over haar PCOS (polycysteus ovariumsyndroom). Ze vertelde mij dat haar cyclus ook lang uitbleef en dat dit blijkbaar de reden was.

Ik wou dus het zekere voor het onzekere nemen en heb dit laten onderzoeken bij de gynaecoloog. Deze kon mijn vermoeden jammer genoeg bevestigen op basis van een echo. Ze vertelde mij dat PCOS betekent dat je eitjes traag rijpen, waardoor de cyclus langer is dan gemiddeld. Ik vertelde haar dat we een zwangerschapswens hadden en dat ik toch graag snel wou zwanger worden. Ze zei ook dat ik nog een kans had om spontaan zwanger te worden, indien mijn man zijn sperma in orde was.

Een zenuwslopende wachtperiode

Indien niet, was de kans klein dat we zonder hulp zwanger konden geraken en dan zouden we starten met een fertiliteitstraject. Het horen van deze uitslag was toch wel eventjes een domper. Ik heb hier toch wel enkele tranen voor gelaten. Iets waarvan ik voordien niet eens wist of ik het wou, bleek plots misschien onmogelijk. Mijn man liet dus uit voorzorg zijn zaad testen. De dagen wachtend op dat resultaat waren zenuwslopend.

Gelukkig bleek dat alles in orde was met hem. De gynaecoloog zag dan ook geen reden waarom we niet konden verder proberen. Er werd wel een deadline vastgelegd. Als ik binnen de vier maanden nog niet zwanger bleek te zijn, konden we starten in een fertiliteitstraject. Verder raadde ze ons ook aan om ovulatietesten te gebruiken. Met ovulatietesten kan je nagaan wanneer je eisprong valt. Aangezien mijn cyclus 55 dagen duurde, was het onmogelijk om te weten wanneer die precies viel. Jammer genoeg kwam ook dit advies met een kleine waarschuwing.

“Er was kans dat ik door de PCOS geen eisprong kon detecteren. Opnieuw niet zo fijn om te horen” – mama Vanessa

Onze kansen waren wel gehalveerd. Om de 2 maand een eisprong betekende dat we zes keer per jaar kans hebben om zwanger te raken in plaats van de 12 keer bij een gemiddeld persoon.

Een positieve zwangerschapstest

Nu, zo gezegd zo gedaan. We probeerden verder te gaan met ons leven, zonder al te veel aandacht te spenderen aan het zwanger worden. Zeer moeilijk aangezien ik dagelijks met mijn urine een ovulatietest moest afnemen. In tussentijd vonden we wel een huis en konden we verhuizen. Het huis had nood aan renovatie, dus al onze aandacht ging volledig daar naartoe. Afleiding is volgens mij heel belangrijk tijdens het zwanger proberen geraken, want voor je het weet wordt het een obsessie.

Middenin de renovaties en verhuis zag ik plots een positieve eisprongtest. Yes! We hadden eindelijk de eisprong gevonden! We wisten natuurlijk wat gedaan en nadien was het gewoon afwachten. Ongeveer een week na mijn eisprong kreeg ik dagelijks enorme menstruatiekrampen. Het leek nog te vroeg voor mijn menstruatie en bloed verloor ik ook nog niet. Na het raadplegen van dokter Google bleek dat dit misschien innestelingspijn was.

Omdat de pijn zo ondraaglijk was, besloot ik om een vroege zwangerschapstest te doen. Die bleek een licht streepje te bevatten. Ik kon mijn ogen niet geloven. Zou het echt? Voor de zekerheid nam ik de volgende dag met ochtendurine opnieuw een vroege zwangerschapstest af. Ditmaal was het streepje duidelijker. We konden het nog altijd niet geloven. Was ik echt zwanger? Omdat we nog altijd niet overtuigd waren, deden we enkele dagen later een Clearblue zwangerschapstest. Die gaf een duidelijk kruisje aan, dus onze wens was eindelijk vervuld. Ik was zwanger en een heel nieuwe wereld ging voor ons open!