Geschreven door mama Fran
Mijn zwangerschap voelde heel normaal aan. Ik had weinig last van zwangerschapskwaaltjes en de echo’s zagen er altijd goed uit. Ik maakte me bijgevolg niet veel zorgen. Toen ik 12 weken zwanger was mocht ik gaan voor de NIP-test. Ik voelde een gezonde spanning, maar keek er vooral naar uit om nadien het geslacht van mijn baby te weten.
Trisomie 13 in het NIPT resultaat
Een paar dagen na de NIP-test kreeg ik een telefoontje van de gynaecoloog. Ik wist meteen dat dit iets verontrustends betekende, want we hadden afgesproken dat ze me niet zou bellen als alles goed was en dat ik het resultaat via CoZo (het collaboratief zorgplatform) zou kunnen zien.
De gynaecoloog vertelde met dat er Trisomie 13 gevonden was, een genetische afwijking met weinig tot geen levensverwachting. Op dat moment stond onze wereld stil. Om de afwijking definitief vast te stellen moest ik een vruchtwaterpunctie ondergaan. Helaas kan je dit pas doen vanaf 15 weken zwangerschap dus tot dan was alles één groot vraagteken.
Je bereidt je er natuurlijk op voor dat dit opnieuw slecht nieuws kan zijn. Maar stilletjes hoop je op een wonder. Mijn partner en ik hadden beslist om de zwangerschap stop te zetten mocht uit de vruchtwaterpunctie blijken dat ons kindje effectief met Trisomie 13 zou hebben. Dit betekent dat ik zou moeten ingeleid worden en zou moeten bevallen van een levenloos baby’tje. Een nachtmerrie voor elke mama.
Vruchtwaterpunctie
Omdat ik in de zorg werk, was ik al thuis vanaf 10 weken zwangerschap, met als gevolg: teveel tijd waardoor ik mezelf gek liet maken door de verhalen die ik opzocht over Trisomie 13. Ik vond bijna geen enkel positief verhaal waardoor ik automatisch dacht dat het onze ook negatief zou eindigen. Ik had zoveel zin om de kinderkamer te beginnen inrichten, kleertjes kopen, … maar ik durfde niet. Wat als ik dan alles weer zou moeten wegdoen?
Het voelde echt als eeuwen aan tot het moment er eindelijk was: de vruchtwaterpunctie. En nadien nog twee slopende weken op de resultaten. Mijn emoties gingen alle kanten op. Ik kon absoluut niet genieten van mijn zwangerschap.
Mama Fran
Het resultaat
Na lang wachten kreeg ik eindelijk resultaat. De vruchtwaterpunctie gaf aan dat mijn kindje geen Trisomie 13 had. Ik voelde me intens gelukkig, vrij en opgelucht. Tranen van geluk in overvloed! Een paar maanden later had ik een gezonde zoon in mijn armen.
Na de bevalling werd de placenta onderzocht waaruit bleek dat de afwijking enkel daarin zat. Gelukkig. Ondertussen ben ik mama van een flinke zoon van 4 maanden. Ik ben hier elke dag dankbaar voor.
Hartelijk dank aan mama Fran voor het delen van haar verhaal. Ook jouw verhaal delen op onze mamablog? Dat kan. Stuur een mailtje naar info@ondermamas.be en wie weet featuren we jouw ervaring op onze website.
