Geschreven door mama Santana
Bij het ontdekken van mijn zwangerschap in was ik me van geen kwaad bewust dat ik zou moeten leren omgaan met zwangerschapsdiabetes. Wat houdt dit in en wat staat er mij te wachten? De dokter legde me uit dat mijn placenta de werking van mijn insuline in mijn lichaam tegenwerkt waardoor de suiker niet voldoende afbreekt. Ikzelf en mijn baby’tje hebben ook het risico om na mijn zwangerschap diabetes type 2 te krijgen. Maar 9 op de 10 keer ben je van je zwangerschapsdiabetes verlost zodra je je kindje op de wereld hebt gebracht.
Mijn eerste suikertest
Het begon allemaal toen ik mijn eerste suikertest moest ondergaan toen ik 24 weken zwanger was. Dit moest nuchter gebeuren en hiervoor had ik best wel angst aangezien ik altijd veel honger had. Je laat je bloed prikken, drinkt een drankje op en na een uurtje prikken ze terug jouw bloed. Toen ik naar de gynaecoloog belde bleek dat mijn test verstoord was. Ik moest dus terugkomen voor de 3 uur lange test. Dit deed ik al twee dagen nadien omdat ik het resultaat snel wou kennen. Dit keer moest ik om het uur een bloedprik krijgen en moest ik drie uur wachten.
Ook deze test leek verstoord maar ik bedacht me dat dit met een streng dieet wel in orde zou komen. Intussen had ik vernomen dat het bij zwangerschapsdiabetes soms een must is om insuline te spuiten. Ik ging de dag nadien al bij de verpleegster van endocrinologie langs om te bespreken hoe je uw suikerwaarden kan opmeten via zo’n prikje in je vinger. Zo kon ik alvast mijn waarden bijhouden na mijn maaltijden om ze de week nadien te bespreken met de endocrinoloog.
Afspraak met mijn diëtiste
Tijdens mijn doktersafspraak werd er afgesproken om bij een diëtiste langs te gaan voor een streng dieet. Ikzelf verkoos iemand waarbij ik reeds langsging, een persoon die ik vertrouwde. Bij de start leek mij dat redelijk haalbaar doordat je geen snoep of frisdrank mag benutten, magere producten en volkoren producten moet verkiezen, voldoende moet bewegen en moet letten op welke koolhydraten je gaat eten. Vrij logisch, maar toch ging het nog verder dan dat.
Het ging dus niet meer alleen om de suikers, maar ook om de verwerkingsprocessen van mijn voedsel, wat het ook enorm moeilijk maakt. Ik heb stap per stap samen met mijn dokter en diëtiste uitgezocht met welke maaltijden ik onder de grens bleef. Bij de start mocht ik ook nog beperkt 3 tussendoortjes eten zoals magere yoghurt, handje vol noten en stuk fruit.
Angst voor naalden
Daarnaast bleek dat ik mijn hormonen, die ook de suikerwaarden doen stijgen, ’s nachts zelf niet onder controle kon krijgen met enkel dit dieet. Daarom kwam ook onmiddellijk het besluit dat ik zelf iedere avond een insulinespuit moest plaatsen in mijn been. Ik oefende bij de verpleegster alvast op een soort mousse maar thuis was het echt. Met heel wat verbazing bij mezelf en mijn partner is het me vanaf dag één gelukt mijn spuit tamelijk vlot in mijn been te plaatsen. Wetende dat ik voor mijn zwangerschap een enorme angst had voor naalden, het idee dat je dit bij jezelf moet gaan doen was voor mij moeilijk. Maar het naaldje is zeer klein en fijn waardoor je dit amper voelt. Al begin ik nu na 3 maanden wel wat gevoelige plekken te hebben op mijn benen.
Een paar maand later schommelden mijn waarden ’s morgens nog enorm waardoor ik mijn tussendoortje ‘s avonds moest stopzetten en ook insuline in mijn buik moest gaan spuiten. Ik wou dit zolang mogelijk uitstellen door heel hard mijn best te doen door te letten op mijn voeding, maar bleek dat er ook andere factoren zoals stress op het werk een enorme invloed kunnen hebben op je waarden. En deze had ik niet altijd in de hand.
Afspraak bij de endocrinoloog
Het was bij de start best veel informatie die op me afkwam. Ik had zelf nooit kunnen dromen dat ik hier best heel koel ben onder kunnen blijven. Ook heeft dit voor mij geen invloed gehad op hoe ik me voel en ben ik kunnen blijven genieten van mijn zwangerschap. Het moeilijke deel is wel dat ik de schommelingen eigenlijk zelf niet voelde en dan durf je wel eens over de schreef te gaan. Gelukkig wordt je heel goed opgevolgd door de endocrinoloog en moest ik om de twee weken langsgaan. Ook iedere week wordt er verwacht dat je uw suikerwaarden doorstuurt en krijg je hierover feedback.
Heb ik na mijn bevalling nog diabetes?
Momenteel ben ik 36 weken en staat er momenteel een laatste afspraak gepland bij de endocrinoloog. Na de zwangerschap moet ik na een achttal weken opnieuw een suikertest ondergaan om na te kijken of ik al dan niet nog diabetes zou hebben. Nadien is dit 5 jaar met een jaarlijks bloedonderzoek. Hiernaast word ik nu ook wekelijks opgevolgd door de gynaecoloog doordat zwangerschapsdiabetes een invloed heeft op het gewicht van de baby. Dit zit momenteel goed bij mij, maar de baby kan bijvoorbeeld te zwaar worden om op een natuurlijke wijze te bevallen.
“Doordat ik insuline spuit en de suikerwaarden tegen het einde aan nog erger zouden beginnen schommelen word ik in week 38 van mijn zwangerschap sowieso ingeleid als de kleine spruit dan nog steeds niet beslist heeft om te komen piepen.“
Mama Santana
Een overwinning voor mezelf
Ik durf te zeggen dat ik best trots ben op mezelf voor het overwinnen van mijn angst voor naalden en de opofferingen die ik heb gemaakt op vlak van voeding. Zelf mijn naaste familie als partner staan nog steeds stomverbaasd dat ik hier zo goed mee omga, je weet als toekomstige mama uiteindelijk wel waarom je dit doet. Maar geloof me, ik heb wel eens vaker gevloekt, eens iets in het geniep gesnoept of gegeten dat niet mocht. Maar ik besef dat ik binnen twee weken een mooi wondertje ter wereld zal brengen, waardoor ik dit alles zeer snel zal vergeten.
Hartelijk dank mama Santana voor het delen van jouw verhaal! Ook jouw verhaal delen op onze mamablog? Dat kan. Stuur een mailtje naar info@ondermamas.be en wie weet featuren we jouw ervaring op www.ondermamas.be
